بی وفا

یار ، بی مهر شد و در غم دلدار نماند

در دل تیره ی من ماه شب تار نماند

سوختم از غم دل از سر شب تا به سحر

لیک چشمش ز غم حادثه بیدار نماند

آن یک عمر مرا پند وفاداری ماند

خود رها کرد مرا ، رفت و وفادار نماند

گفت : تا لحظه ی موعود بمان ، اما خود

مفلسی بود که تا موعد دیدار نماند

از ره دور مرا وعده ی یاری می داد

هر چه فریاد زدم رفت و مرا یار نماند

محرم راز نهان ، محرم رازی دارد

هیچ رازی به دل محرم اسرار نماند

گشت ویران ز گروهی هنر شعر و ادب

گوهر شعر ، کلامی که گوهر بار نماند

                    شهرک قائمیه     ۱۳۸۳/۶/۵

            نور عشق

یا رب دل من ، ز یاد تو غاغل نیست

آن دل که به یاد تو نباشد دل نیست

ای دوست به نور خود دلم روشن کن؛

چون سینه ی بی عشق تو غیر از گل نیست

           شهرک قائمیه  تابستان  ۱۳۸۳